Hannah en ik keken zaterdag samen naar de intocht. Uiteraard. Wij zijn dol op de intocht. De stoomboot toeterde bij binnenkomst in Maassluis en onmiddellijk ging ik weer drie jaar terug in de tijd. Toen Sinterklaas aankwam in Groningen stonden wij aan de Hoge der Aa te zwaaien. Kippenvel van top tot teen en oprecht een van mijn mooiste herinneringen samen met Hannah. Pure magie en niets minder.
De dag voor de dag die je wist dat zou komen, lag er sneeuw. Eigenlijk hadden we al besloten om de rommelmarkt maar af te blazen. Tot we ons op Koningsdag zelf nog bedachten. Want na al die voorbereidingen, inclusief hip shirt, kun je toch niet thuisblijven?!
Ik fiets zo’n vijf keer per week langs GRID, het grafisch museum van Groningen. En inmiddels was ik behoorlijk nieuwsgierig naar de binnenkant van dit museum. Het leek me heel leuk om het pand weer eens van binnen te bekijken. Weer, ja. Want in mijn studententijd liep ik stage op de stadsredactie van het Dagblad van het Noorden in dit pand.
Wij wandelen graag in de Onlanden, een natuurgebied net buiten de stad. Het is er mooi en je hebt er een prachtig uitzicht. Hannah houdt er van om vogels te kijken en in de Onlanden kom je dan ruimschoots aan je trekken. Maar vandaag kwamen we niet voor de vogels, we kwamen voor de levende kerststal. Hoewel de vogels toch stiekem de dag maakten.